one kiss จูบสุดท้ายที่ปลายฟ้า

บทนำ

[ญี่ปุ่น]                  

                “กริ๊งๆ กริ๊งๆ”      โอ๊ยยยย เสียงอะไรมาดังตอนเช้าๆเนี่ยนี้มันวันหยุดสุดสัปดาห์ของฉันนะ !! เดี๋ยวน่ะ… วันหยุดสุดสัปดาห์งั้นหรอ หัวสมองที่กำลังมึนจากเสียงนาฬิกาปลุกเมื่อสักครู่ก็พยายามประมวลผล วันนี้ฉันว่างนี่น่าไม่ได้ติดนัดใครไว้ด้วย

                สายตาฉันก็พลันหันไปมองกระดาษโน้ตแผ่นเล็กที่ติดไว้ข้างๆนาฬิกา ‘19 June xxx กลับประเทศไทย’ ว่าแล้วไง วันนี้ฉันต้องกลับประเทศไทยยย!! 6.30am แล้วหรอเนี่ย! เครื่องขึ้น 7.45am อาบน้ำอีกก็คงตกเครื่องกันพอดีไม่ต้องอาบน้ำหรอกมั้ง ฉีดน้ำหอมไปก็ไม่มีใครจับได้แล้ว 555

            ในที่สุดฉันก็มาถึงสนามบินจนได้ เช้านี้รถที่โตเกียวติดยาวเหยียดจนฉันต้องวิ่งจากถนนสายหลักมาที่สนามบิน ดีนะที่มันอยู่ใกล้ๆกันไม่งั้นก็ต้องอาละวาดบ้านแตกแน่  เชอะ บ่นไปก็ไม่ได้อะไรแฮะ(น่าจะคิดได้ตั้งนานแล้วนะ)

 “Attention please, This is a Final Call of Japan Airways International Flight JN790 To Thailand,
It's now boarding at gate number 56,Please board a gate number 56, Immediately, Thank You.” เสียงประกาศของสายการบินที่ฉันต้องกลับประเทศก็ดังขึ้น เกือบจะไม่ทันแล้วสิ ไม่ได้เรื่องจริงๆเลย (ใครใช้ให้หล่อนตื่นสายละย่ะ : writer)

                ฉันสาวเท้าเล็กๆขึ้นไปบนเครื่อง รู้สึกบิดมวนท้องเล็กน้อย สงสัยจะดีใจที่ได้กลับไทยละมั้ง กี่ปีแล้วนะที่ไม่ได้เจอพ่อ คิดถึงจัง…

“เห้ยเธอ! ระวัง!!” // “ฟิ้วววว แควกกก”

“โอ๊ย!”   เกิดอะไรขึ้นเนี้ยโจรใต้บุกเครื่องหรอ ทำไมเสียงเอฟเฟคมันดังเต็มไปหมด ความเจ็บปวดเล็กๆก็เริ่มก่อตัวที่หน้าผาก น้ำสีแดงสดที่ฉันแสนจะกลัวและเกลียดไหลลงมาที่หางตาจนฉันเกือบปิดตาไม่ทัน เลือด!! ฉันเลือดออก ฮื้อๆ นี้มันเกิดอะไรขึ้นเนี้ย!

“นี้เธอ จะยืนอยู่เฉยๆทำไมเล่า แอร์โฮสเตส! รีบไปเอาที่ทำแผลมาสิ”  น้ำเสียงทุ้มต่ำที่แฝงไปด้วยความหงุดหงิดเล็กๆดังขึ้นข้างตัว เป็นคนไทยด้วยสินะ พูดซะชัดแจ๋วเลย > < อยากเห็นหน้าจัง

“ อยู่นิ่งๆ อย่าลืมตาสิ เดี๋ยวเลือดก็เข้าตาหรอก ”

“ อ่ะ..เอ่อ ค่ะๆ”  ฉันหลับตาลงอย่างช่วยไม่ได้ มืออุ่นนิ่มเอื้อมมาจับที่ปลายคางฉัน กลิ่นยาลอยเข้ามาแตะเข้าจมูก รู้สึกแสบนิดๆที่เขาเอาผ้ามาเช็ดและทำแผลให้

“เสร็จแล้วละ ขอโทษด้วยน่ะ”

“ขอบคุณนะค่ะ” ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมองคนตรงหน้า ร่างสูงกำลังสาละวนกับการเก็บอุปกรณ์เข้ากล่องพยาบาล เขาหันมายิ้มให้ฉันหนึ่งครั้งแล้วเดินออกไป